Hotels

Gistermorgen werd ik niet wakker met het lied van Duncan in mijn hoofd en vroeg me af of het wel zo’n lied is, dat het in je hoofd gaat zitten dus. Is het niet een lied dat het telkens van het moment zelf moet hebben: dat het gebeurt terwijl het gezongen wordt. Dat als je het weer wilt meemaken, je niet kunt vertrouwen op je geheugen, maar de opname moet beluisteren. 
Ook werd ik wakker met het besef dat ik de dagen daarvoor ongeveer 12 uur aan het Songfestival had besteed, wat ik normaal nooit doe. In die 12 uur zit ruim 1 uur puntentelling, altijd een aantrekkelijke fase van het evenement, en het grootste gedeelte van de tijd is zang en dans, praatjes en optredens eromheen, korte inleidende filmpjes, dat soort dingen. Hoe lang ben ik werkelijk geboeid geweest? Laat ik het naar boven afronden, een halfuur. Je kunt zeggen: dat is best veel. Je kunt ook zeggen: waar ben je mee bezig? Geen idee waarmee mijn zonderlinge aandacht te vergelijken is. 
Naast me staat een stapeltje boeken waarvan ik er minstens twee in die tijd had kunnen lezen en dat had ik graag gedaan. En dan was ik een ander mens geweest dan na 12 uur Songfestival. Maar ik moet ook positief zijn. Het is een goed lied, het is misschien ook goed voor onze positie in Europa, wat geen kwaad kan in deze verkiezingsweek: “In Nederland was de opkomst matig, maar ja, ze hebben wel het Songfestival gewonnen!”
Ik lees dat Arnhem overweegt zich aan te bieden als organisator voor volgend jaar. GelreDome! Hoe gaat dat dan? Zegt de burgemeester dadelijk tegen een medewerker: “Maak eens een lijstje van beschikbare hotels”? Het hééft wat als je volgende jaar de juryvoorzitter van Moldavië hoort zeggen: “Good evening, Arnhem!”