Onvermogen

Aangenaam nuttig was het eergisteren langs het praatprogramma van Eva Jinek te scheren en te blijven hangen bij de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Ook qua temperament lijkt hij op een broer van Nick Cave. 
De psychiater had het over geluk en ongeluk, zijn specialisme. En nu speciaal in verband met de vakantie. Daar beginnen we immers met hoge verwachtingen aan en als die verwachtingen dan gedwarsboomd worden, komen we gebroken terug. Hij zei het niet in die woorden, maar dat maak ik ervan, wat komt doordat ik deze dagen veel mensen over hun vakantie hoor praten, bijvoorbeeld op de sportschool. Ze hebben elkaar een tijdje niet gezien en doen dan verslag waarin ik soms een paar keer achter elkaar het woord `heerlijk’ hoor. En een paar keer `heerlijk’ roept bij mij waakzaamheid op. Wat ook ernstig kan zijn: “De kinderen hebben in ieder geval genoten.” En dan gaan ze opsommen wat er allemaal voor de kinderen was, meestal erg veel, zo veel dat er weinig overblijft voor de niet-kinderen . 
De Vlaamse psychiater zei dat hij mensen (patiënten) steeds vaker adviseert lekker thuis te blijven. In eigen tuin. Maar als je geen tuin hebt, valt dat natuurlijk niet mee. Maar binnenshuis is ook veel te beleven. Als ik buitenshuis ben, hoeft niet eens ver weg te zijn, voel ik dikwijls een diep verlangen naar binnenshuis. Maar dat heeft niet iedereen. 
Vrienden die met hun jonge kinderen net zijn teruggekeerd van een paar weken Italië of Bahama’s moeten koortsachtig iets bedenken, voor de kinderen dus, want de school is nog niet begonnen. Ik begrijp dat, maar vind het ook verontrustend. Je leert er wel iets van over geluk en ongeluk. En ons onvermogen met onszelf op te schieten.