Panda

Dat schraalhans keukenmeester is, heb ik nog nooit opgeschreven, waarschijnlijk omdat schraalhans helemaal geen woord voor mij is. Schraalhans is keukenmeester in de geefwereld, begrijp ik. Term kende ik niet, geefwereld. Mooier woord dan schraalhans, de wereld zou een geefwereld moeten zijn. Maar het gaat niet goed in die geefwereld. Er is sprake van een sluipende crisis, want we geven minder makkelijk. 
Ik zag een foto van een actie van het Wereld Natuur Fonds op het strand van Scheveningen. Zwemteams konden zich laten sponsoren. Het goede doel was een zee zonder plastic. Op die manier kan een goed doel weer wel, want er gebeurt iets bij. Op het strand liep een persoon in pandapak (mascotte van het WNF) en die gaf de zwemmers een high five. Dat vinden we leuk, ook al weten we dat de panda geen echte panda is, maar misschien is die juist daarom hartstikke grappig, want laten we wel wezen: hoe komen ze erop, zo’n levende mascotte. 
Begrijp me goed, ik gééf aan het WNF, ik vind het een prachtige organisatie. Hoeveel ik geef, geen idee. Het bedrag wordt automatisch afgeschreven en ik kijk nooit naar mijn geldzaken, dat doet mijn accountant eens in het jaar. Als we elkaar een hand geven, zeg ik wat ik altijd zeg: “Ik wil er helemaal niets mee te maken hebben, regel alsjeblieft alles.” Dat doet ze. Goede doelen vallen daar dus ook onder en ook al zijn het er nogal wat, ik weet niet of het de juiste mentaliteit is. Misschien moet ik er meer bij nadenken. 
Toch vind ik dat je ook gul kunt geven zonder `een event’, zonder een amuserende gebeurtenis, maar ja, we mogen ons niet vervelen en dat krijg je al snel met in stilte iets doen. Komt door die stilte. En doordat niemand je ziet.