Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Vragen

Het kleine bericht stond maar in een paar kranten en dat snap ik wel, ver weg, nauwelijks van belang, behalve voor de betrokkene. Toch las ik het. Ging over een Chinese zakenvrouw die in een Duitse trein haar rugzak vergat. Daar zat 14000 euro in en ook nog Chinees geld. De conductrice vond die rugzak en zorgde ervoor dat de Chinese zakenvrouw die weer terugkreeg. Dat is het. 
Door de goede afloop is het nauwelijks nieuws voor een krant. Maar ik stel me voor dat ik die rugzak vind, niet in een Duitse trein, maar in een Nederlandse. Natuurlijk geef ik die aan de conducteur. In een Frans stadje vond ik eens een goed gevulde portemonnee die ik naar het politiebureau bracht. Aan de agent aan wie ik die gaf, was sterk te zien wat er met die portemonnee ging gebeuren. Hier neem ik aan dat het goed komt. 
Maar stel dat niemand zich meldt en ik dat toevallig te horen krijg, wat denk ik dan? Houdt me dat een tijdje bezig? Voel ik spijt omdat ik zo keurig heb gehandeld?
Andere gedachte: ik zie iemand anders de rugzak vinden, de inhoud inspecteren en hé, wat hebben we hier, 14.000 euro! Ga ik me daarmee bemoeien? “Zeg, die geeft u dadelijk toch wel aan de conducteur?” Als ik me dat hoor zeggen, bevalt me  dat allerminst. Wat denk ik wel? Ben ik soms een achterdochtige negativo?
Kan ook net doen alsof ik het niet gezien heb, wat makkelijk is, zeker als ik het uitgangspunt huldig dat iedereen alles zelf moet weten. Dat laatste vind ik trouwens niet en daar moet ik steeds vaker over praten.
Al deze vragen zijn misschien belangrijker dan het kleine bericht. Met de Chinese zakenvrouw en haar kapitaaltje kwam het immers goed. En hoe je 14000 euro kunt vergeten, is verder niet interessant.