Donder

Lang, lang geleden was er te veel roomboter in Nederland. Er ontstond een zogenaamde boterberg, dat ik een vies woord vond, omdat ik die berg voor me zag. Als kind zag ik al veel te veel voor me. Bij ons was een bevriend econoom op bezoek. Ik vroeg hem waarom ze die roomboter die de overbodige boterberg vormde, niet gewoon uitdeelde. Dan had iedereen lekker roomboter op het brood en zo. Dat was toen niet de normaalste zaak van de wereld. 
De econoom legde uit waarom dat niet kon en deed dat zo helder dat ik het begreep. Dat vroeg hij ook, of ik het begreep. Ik knikte enorm. En toen zei hij dat ik dan snapte hoe economie werkte. 
Als het in de jaren daarna over economie ging, met name over economische problemen, dan dacht ik aan de boterberg. Dat hielp. Maar ineens was ik de uitleg van de vriend van mijn ouders kwijt. Het leek alsof die uit me was getuimeld. Daarna hebben goedwillende vrienden nog weleens geprobeerd die terug te laten tuimelen, maar ik keek naar hún uitleg als een aap naar het onweer, terwijl ik het allemaal dolgraag wilde weten, omdat het nu eenmaal hoort bij kennis van de wereld om je heen en de grote wereld daaromheen. Als ik bijvoorbeeld lees `Vooral lagere inkomens betalen rekening klimaatplannen’, weet ik dat die woorden me een tijdje zullen achtervolgen. Ik weet wat ze betekenen maar snap er geen donder van. Of: waarom krijgt het onderwijs in een van de rijkste landen ter wereld niet genoeg geld? Of de gezondheidszorg? Of de politie? Waarom worden postzegels duurder, voor brieven en pakketjes? Mensen zullen ze dan toch minder gaan versturen en dat merkt PostNl aan de kassa, waardoor de postzegels nog duurder moeten worden? 
Boterberg, o boterberg.