Slingers

Nog niet zo lang geleden zeiden we dat vandaag Sinterklaas terug naar Spanje ging. Als kind verontrustte het me dat het met stille trom gebeurde. Vond ik ondankbaar gedrag. Wie weet had hij volgend jaar helemaal geen zin meer te komen. Deze gedachten heb ik niet meer. Zouden er trouwens kinderen zijn die denken dat hij in Apeldoorn weer op de trein stapt?
Ik was altijd een paar dagen na Sinterklaas jarig. Is nog steeds zo, maar heb er geen last meer van. Toen ik niet meer in hem geloofde, zeiden bij ouders bij een cadeau soms: is ook alvast voor je verjaardag. Ging dan om een groot cadeau. Ik begreep het best, maar had helemaal geen zin het te begrijpen.
Inmiddels is mijn interesse in mijn verjaardag beetje verbleekt. Niet altijd, vaak, maar ik denk er nu pas aan. En als ik dat niet deed, herinnerde het Wereld Natuur Fonds me er wel aan. Die organisatie wenst me alvast een fijne dag en geeft me tips mijn verjaardag duurzaam te vieren. Gek dat ik er vaag onrustig van word, terwijl ik niets vier op die dag. En ook vóór duurzaam ben. 
Tip 4 is zélf eten en drinken te maken. Is beter van niet helaas. Het opsommen van de redenen daarvoor duurt langer dan een gemiddeld verjaardagsfeest. 
Ook is een tip duurzame cadeaus te vragen. Snap ik, maar toch zie ik er tegenop, tegen dat zeggen, bedoel ik: “Ja, graag een duurzaam cadeau.” Van sommige vrienden weet ik dat ze hier paniekerig van worden. 
Aan de tip wegwerpservies te vermijden wil ik niet eens denken. 
Dan de eerste tip: duurzame versiering, met de toelichting: slingers maken van oude tijdschriften en kranten. Ineens stel ik me voor dat ik dat doe, terwijl ik niemand heb uitgenodigd. Van de donkere dagen word ik vreemd breekbaar.