Omvallen

In mijn leven ontmoette ik pas één keer een Fin. Een zanger. Hij zong als gast in een band van vrienden van me. Hij was heel erg dronken (Fins dronken), we gaven elkaar een hand, hij zei iets in het Fins, wat ik niet verstond, ik zei iets in het Engels terug, dat was het. Toen ik later las dat Finland het gelukkigste land ter wereld was, moest ik even aan hem denken. Misschien was hij ook dronken van geluk.
Sinds ik het weet, van het geluk van de Finnen, lees ik graag berichten over dat fijne land. Daar moet ik het mee doen, want ik ben er nooit geweest. Ik heb dus alleen maar het nieuws of nieuws over het nieuws. Bijvoorbeeld dat Finland binnenkort waarschijnlijk een werkweek van vier dagen per week krijgt, en geen acht uur per dag, maar zes. De nieuwe premier van het land wil dat, Sanna Marin, een 34-jarige sociaaldemocrate. Zonder dat ik goed kan uitleggen waarom, denk ik dat vrouwen meer verstand van geluk hebben dan mannen. Sanna Marin gunt mensen meer tijd voor zichzelf, elkaar en cultuur.
Kijken we hier naar Finland? We willen in Nederland toch ook gelukkig zijn.
CNV-voorzitter Piet Fortuin (prima geluksnaam) zegt al jaren voor een 30-urige werkweek te pleiten, ik citeer: “We houden elkaar gevangen in een ziekmakend en peperduur systeem.” Dat ziekmakende wordt onderstreept door een onderzoek van Maurice de Hond. Dat onderzoek wijst uit dat 1,4 miljoen werkenden op omvallen staan. Kijk ik van op. Paar jaar geleden dreigde er soms een bank om te vallen, nu dus ook mensen. (De Fin die ik ontmoette, viel ook een paar keer om, maar raapte zichzelf weer monter op.)
Kunnen we meer tijd aan, tijd voor onszelf, elkaar en cultuur? Volgens mij vervelen Finnen zich minder snel.