Lichtheid

Of Troost-tv gaat werken, weten we natuurlijk nog niet. Als ik het voor het zeggen had, zou ik zeggen: niet alleen herhalingen van prachtige fragmenten, maar ook toelichten waarom. Iedere dag iemand anders. Hoeven echt geen Bekende Nederlanders te zijn. Juist niet misschien, want het doet er steeds minder toe of je Bekende Nederlander bent of niet. Zeg maar Zomergasten in het klein. Misschien ook verbonden met de actualiteit. 
Ik vind het bijvoorbeeld niet jammer dat het Songfestival niet doorgaat, niet alleen omdat er ergere dingen zijn. Toch denk ik dat er met sommige Songfestivalfragmenten best een uurtje Troost-tv gemaakt zou kunnen worden, hoewel ze er mij niet voor zouden moeten vragen. Ik heb geweldige herinneringen aan Songfestivalavonden, maar dat komt vooral door de mensen met wie ik keek, de vriendschap, het plezier, ook nog in de eindeloze uren daarna. Maar inhoudelijk, om het zo maar eens te noemen? 
Ja, één keer, 1965, de zangeres die won was France Gall, zij was bijna 18, ik bijna 13, het liedje: Poupée de cire, poupée de son. 
Af en toe kijk ik ernaar op Youtube, 2 minuten en 19 seconden toptroost. Misschien had het ook te maken met de fase van mijn leven waarin ik langzaam aan het terechtkomen was. Ik dacht vaker na over wat ik van `later’ verwachtte dan daarvoor. `Later’ kende ik vooral uit zinnetjes die begonnen met `Later als je groot bent…’. Ik was nog lang niet groot, want nog geen 13, maar had toch het gevoel dat ik vaag in de buurt van `later’ aan het komen was, ook al nam de afstand nog heel wat jaren in beslag. France Gall straalde licht en lichtheid uit die ik graag meenam naar mijn `later’. Innige momenten waren het. Ik kan het uitleggen!