IJswinkel

Zaterdagochtend hoorde ik op de radio een zorgelijk gesprek over mondkapjes. Als je van plan bent een partijtje te kopen, moet je je eerst sterk oriënteren. Zit veel kaf tussen het koren. Anders gezegd: we worden snel bedonderd. Denk je dat je kwaliteit ombindt, kun je het net zo goed niet doen. 
In het radioprogramma werd een meedogenloze typering op tafel geknald: wildwestsituaties. Moet zeggen dat ik erg houd van dat soort aanduidingen, net zoals `Amerikaanse toestanden’ of Italiaanse of Franse. Maar die kunnen niet op tegen wildwestsituaties. Mijn generatiegenoten weten natuurlijk wat er bedoeld wordt, we zijn opgegroeid met Bonanza en Rawhide, we speelde cowboytje op straat, wildwestsituaties zitten ons in het bloed, maar als je jonger bent, heb je dan enig idee?
Ik ga even terug naar twee weken geleden, naar een winkel hier een paar hoeken verder. Was een ijswinkel, maar ineens niet meer: winkel met mondkapjes! Eén soort, kleur: wit. Lagen allemaal in de bakken waarin normaal ijs zat. Met aan de muur, achter glas, een document in Chinese letters dat de kwaliteit van de mondkapjes moest garanderen. Liep storm. Soms even niet en dan voetbalde de uitbater met een paar kinderen op de stoep voor de winkel, enthousiaster dan strikt noodzakelijk, en met mondkapjes voor. Alsof hij zo wilde laten zien dat je niks kon gebeuren met zijn mondkapjes. Ineens was de winkel weer dicht. De politie had daarvoor gezorgd. 
Ik beken hier maar gewoon dat ik er een mondkapje gekocht heb (9 euro) en toen ik het thuis activeerde, merkte dat ik moeite kreeg met ademen. Het had bovendien een rare oude geur waarover je lang moest nadenken.
Hoeven we niet moeilijk over te doen: wildwestsituatie!