Veel

Gisterochtend zag ik in diverse media foto’s van gekapte hoofden, soms vergezeld van een fotootje van vóór de knipbeurt. Een gang van zaken die een zekere triomf uitstraalt: kijk maar, het gaat echt beter met ons! We vinden het goedmoedige informatie en worden er vrolijk van. Zal ons de komende tijd vaker overkomen en daar moeten we ons op verheugen.
Gisteren ging ik een besteld boek ophalen bij de boekwinkel en zag dat daar behalve één personeelslid één mevrouw was die bij de kinderboekenschappen stond. Ik had alleen maar afgesproken dat ik het boek kwam halen, verder niets, dus niet dat ik tussen twee tijdstippen door in de winkel mocht rondlopen. Ik vond dat ik best kon vragen of dat mocht, zonder de boekhandelaar in verlegenheid te willen brengen natuurlijk. Hij zei: “Ga je gang alsjeblieft.” 
Groot geluk dient zich altijd in een fractie van een seconde aan en als je daarover gaat nadenken, is dat kostbare kleine moment alweer voorbij. Maar nu was het net of het even wat langer duurde. Ik moet er wel bij zeggen dat ik normaal altijd een paar keer per week door die winkel loop, niet per se om iets te kopen, maar om op de hoogte te blijven en in nabijheid te zijn van andere boeken dan die ik thuis heb. Lang niet meer gedaan. 
Zo langzaam mogelijk liep ik langs de tafels met nieuwe boeken, maar ik merkte dat ik het niet aankon. Was allemaal te veel, de boeken, de winkel, de zachte muziek die er klonk, de andere tijd die stamelend was begonnen, de bevoorrechte staat waarin ik verkeerde.
Vier boeken kocht ik, toch, twee om cadeau te doen en twee die me interesseerden. Met dat stapeltje liep ik triomfantelijk naar buiten. Had de neiging ze aan iedereen te laten zien!