Sensatie

Te weinig staan we erbij stil dat iets is uitgevonden voordat we het de normaalste zaak van de wereld vinden, een voorwerp, een apparaat. Dat er iemand jarenlang dagdromend heeft gedacht aan een voorziening die het leven makkelijker of fascinerender maakte, en ineens was er een lichtgevend moment: nu heb ik het. 
Weet natuurlijk niet of je dat in die woorden denkt, want ik heb het helaas nooit meegemaakt, ja een stralende ingeving waarmee een kort of lang verhaal begon, maar nooit dat ik eindelijk kon werken aan een ding met bijvoorbeeld veel praktisch nut, voor, ik noem maar wat, in de keuken.
Paar dagen geleden overleed de uitvinder van het cassettebandje, de Nederlandse ingenieur Lou Ottens. Ik begrijp dat cassettebandjes weer in omloop zijn, maar ik heb ze nog niet gezien. Voor mij is het nog steeds iets van lang geleden, van voor de CD. Ineens was het weg. 
Ik heb zo’n oude auto dat er achter de handrem nog een opbergsysteem voor die bandjes zit. Leeg, helaas. Wat waren ze geweldig, cassettebandjes voor lange ritten, gemaakt door een vriend die je graag het mooiste en beste wilde laten horen wat hij kende. En bij thuiskomst informeerde hij er terloops naar. Was altijd een aangename sensatie zijn enthousiasme te delen.
Met gemengde, maar toch hoofdzakelijk mooie gevoelens denk ik terug aan het cassettebandje dat ik gaf aan een meisje waarvan ik al een tijdje onrustig was. Tussen al die liedjes stonden er minstens drie waarvan ik hoopte dat ze tintelend besefte dat ik die er speciaal voor haar tussen had gezet, liedjes met een warme boodschap. En dan hopen dat ze de volgende dag belangstellend naar je keek. Was meestal niet zo. Lag uiteraard aan die liedjes.