Functioneren

Ineens hield het navigatiesysteem in mijn auto ermee op. De Tom Tom dus. Groot woord, navigatiesysteem. Meer iets voor op volle zee of in het luchtruim. Maar goed, het schermpje werd ontmoedigend donker. Wat ik altijd doe, deed ik nu ook. Ik wachtte even in de vage verwachting dat het apparaatje dan wel weer zou functioneren. Hiermee moet ik ophouden. Laatst liet ik een pan spaghetti vallen. Die spaghetti verspreidde zich onstuimig over de vloer, uiteraard inclusief de rode substantie die ik saus noem. Dan ga ik snel naar elders in het huis en als ik dan naar de plek van het ongemak terugkeer, hoop ik dat het niet is gebeurd en de spaghetti inclusief substantie gewoon in de pan ligt te wachten op wat gaan komen. Is dus niet zo. Hier ook, de Tom Tom bleef kapot. Ik voelde een moment lichte paniek, maar toen vond ik dat ik mijn bestemming best op eigen kracht kon vinden. Daar was ik een groot deel van mijn leven redelijk goed in. En nu lukte het ook. Toch ga ik naar de winkel voor een nieuwe Tom Tom. De winkelier zegt dat hij die niet heeft. Hij maakt zelfs de indruk mijn vraag wat aanstellerig te vinden. `Er is daar een probleem,’ zegt hij. Ik knik alsof hij mij niet nieuws hoeft te vertellen. Of ik volgende week zal terugkomen? De winkelier antwoordt dat dat dan nog geen zin heeft. Weer knik ik. Op weg naar huis denk ik dat we ook wat dit soort dingen betreft een stapje terug gaan zetten. Niet meer op onze wenken bediend worden. Zelf lekker aanrommelen. Héérlijk, omwegen en verdwalen. Kan veel opleveren.