Oppimpen

Dit weekend merkte ik tot mijn vreugde veel verzet tegen het stoppen van het televisieprogramma Andere Tijden. Waar het kon, deed ik mee. 
De NPO-directeur zegt dat verjongen nodig is. Mensen die het voor het zeggen hebben, zeggen vaak rare dingen, wat komt doordat ze vinden dat ze zo nu en dan iets moeten zeggen, anders heeft niemand het in de gaten dat ze het voor het zeggen hebben. Zou er één kijker van het programma gedacht hebben: “Interessant allemaal, maar verjonging kan geen kwaad.” Verjonging is onzin, iets is jong of niet. Kijk naar mensen die hun uiterlijk laten oppimpen omdat ze weer als 20 willen ogen. Meestal lukt dat niet, maar als het wel zo is, zegt toch niemand: je bént weer 20. Nee, je lijkt een beetje op wie je was op je 20ste. 
Ook wordt er met het woord `eigentijdser’ gewapperd. `Eigentijdser’ is niets, want álles is eigentijds behalve wat voorbij is. Als je het woord toch geldig wilt laten zijn: de kijkers van het programma zijn enorm eigentijds, want ze kijken in een tijd die ook de hunne is.
Ik begrijp het wel, zij die het voor het zeggen hebben, denken aan mensen die jonger zijn dan oud. Die moeten ook kijken. De meeste jonge mensen die ik ken, hebben nauwelijks iets met televisie. Wat ze willen weten en zien, halen ze razendsnel ergens anders vandaan. Ik spreek er trouwens ook die wel naar Andere Tijden kijken, met diepe interesse. Volgens mij verlangen ze niet naar `een andere vorm’. Ook zoiets, een andere vorm! Vaste waarden hoeven geen andere vorm.
Iets anders, maar ook weer niet: Paul de Leeuw en Astrid Joosten moeten stoppen met het presenteren van het praatprogramma Op1, omdat ze dat te licht doen. Kan ik behoorlijk over nadenken.