Schortje

Misschien wordt het op Wimbledon een finale tussen Federer en Djokovic. Kan me erop verheugen, maar moet er ook niet aan denken, want waarschijnlijk verliest Federer die. Niet dat ik tegen Djokovic ben, maar die kan nog wel even mee en Federer straalt momenteel in de herfst van zijn carrière. En het is te zien dat het herfst is. Toch mag die niet met een nederlaag eindigen.
Ik zag deze dagen foto’s van Wimbledon in de week dat Richard Krajicek de finale won van MaliVai Washington, een Amerikaan van wie we sindsdien weinig hebben vernomen. 1n 1996 was dat. Ik ga niet zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat het 25 jaar geleden is. 
Het was ook de week waarin Cliff Richard tijdens een regenpauze een kort optreden gaf vanaf zijn plaats op de tribune. Van Cliff Richard horen we ook nauwelijks meer. Zeven jaar geleden werd hij van seksueeel misbruik beschuldigd. Is nooit bewezen, maar sindsdien leeft hij teruggetrokken op zijn landgoed in Portugal. Mijn eerste grammofoonplaatje was zijn Summer Holiday, 1963. 
Mooiste foto uit die week is van vlak voor het begin van de finale: Krajicek en Washington poseren bij het net en ineens ontstaat er opwinding en rent er lachend een bijna naakte vrouw over de tennisbaan. Een streaker, heette zo iemand. Tijdje zag je ze vaak. Waren zelden gekken, maar meestal vrouwen die even tegen strenge regels wilde schoppen. Moet je natuurlijk zeker op het stijve Wimbledon zijn. Mooi moment. Melissa Johnson heette ze, nog, en ze was serveerster op het tennispark, nu waarschijnlijk niet meer. Ze droeg alleen een wit schortje dat ze voor de tennissers een seconde omhoog trok. Dat soort momenten mis je toch. Alles wordt op vrolijke wijze even anders