Geschiedenis

Een single is iemand zonder vaste partner, zeg maar een vrijgezel. In een tijd die niet lang geleden is, was het ook een grammofoonplaatje, één nummer op de voorkant, een op de achterkant. 
De eerst single in mijn leven kreeg ik cadeau, Summer Holiday van Cliff Richard, en daarna legde ik er een groot deel van mijn zakgeld voor opzij. Lange tijd zat ik op één per maand. En ineens was er meer geld, geen idee waar dat vandaan kwam, en toen werden het er meer, maar natuurlijk vooral langspeelplaten.
Voor de singles had ik een speciaal koffertje en daarmee ging ik naar vrienden en feestjes. Bijna iedereen had zo’n koffertje, een minischatkist. Iedere single maakte deel uit van een kleine geschiedenis waaraan ik meteen denk als ik een liedje na vijftig jaar weer hoor.
Al die singletjes en langspeelplaten zijn bij mij aan het begin van de eeuw bij een brand in rook opgegaan, een gemis waaraan ik lang moest wennen.
Maandag stuurde de eigenares van de muziekwinkel hier in de buurt een bericht: ze had 2000 singles op de kop getikt en in bakken op alfabet gezet, een mooie aanleiding om haar vaste klanten uit te nodigen voor een glas in de vroege avond. Die vaste klanten komen op zaterdag ook vaak bijeen om over nieuwe en oude muziek te praten. Ik ben een van de oudste vaste klanten, was er dus maandagavond ook bij en keerde naar huis terug met een stapel plaatjes die ook in mijn koffertje van toen zaten, waaronder Mr. Tambourine Man van The Byrds, in het oorspronkelijke hoesje uit 1965. Ook het láátste singletje dat ik kocht, de tijd van het platenkoffertje was al voorbij: Denis van Blondie, uit 1978. Onweerstaanbaar. Als ik naar Toppop keek, wachtte ik vooral op die band. Op haar.