Koffie

De tijden zijn veranderd maar toch dacht ik zaterdag even terug aan dat CDA-congres in 2010, op 2 oktober, de 85ste verjaardag van mijn moeder, de Rijnhal in Arnhem was stampvol leden en crisisdamp. Op de eerste rijen coryfeeën die bezorgd keken, Piet de Jong, Dries van Agt, Jaap de Hoop Scheffer, Hannie van Leeuwen en niet te vergeten wat verder in de zaal de onbezorgde Camiel Eurlings die met het schuim om de mond saluerend schreeuwde dat hij trots was CDA-er te zijn. Toen begon Maxime Verhagen op het podium een beetje te huilen en noemde het congres een feest van de democratie. Op dat feest mocht best een niet zo welkome gast meedoen, de PVV.
Ik was er niet bij, zaterdag in de Brabanthallen, en zag en hoorde alleen wat fragmenten, maar ik miste die Camiel toch wel, en dat wil wat zeggen.
Voorafgaande aan de manifestatie zei een lid uit Maastricht te hopen op niet te veel open deuren. Ze zal teleurgesteld naar huis zijn gegaan.
Wopke Hoekstra moest de speech van zijn leven geven, maar dat wordt die speech niet als je denkt: als ik nu héél vaak verantwoordelijkheid zeg, heeft niemand in de gaten dat ik eigenlijk bar weinig te berde breng. 
Dan krijg je `diep doorleefde wortels’ die voor het voetlicht gebracht moeten worden. Zou hij zo’n toespraak eerst aan iemand laten lezen? Ik betwijfel het, anders had die vast gezegd: niet doen, Wop, die diep doorleefde wortels. En ook niet zeggen: bij elkaar op de koffie gaan. Dat moest ook. Als iemand een ander moreel de maat wilde nemen. Niet meteen naar de media rennen. Nee, bij elkaar op de koffie. Om zo weer verenigd achter één vaandel te staan. Hierna laste Wopke een korte stilte in om applaus de ruimte te geven. Sapperdeflap!