Grapjes

Tjonge, ik deed zaterdag op deze plek toch te luchtig en wereldvreemd over de coronapas. Moest die afgelopen weekend paar keer laten zien, wat ik verder niet erg vind, ook omdat ik houd van de opluchting goedgekeurd ergens naar binnen te mogen gaan. Had ik lang geleden bij grensovergangen. Vond het geen enkel probleem als een douanier mijn paspoort intens bestudeerde en nog even in zijn hokje ging om wat te contoleren waarvan ik geen idee had. Ik wist immers dat er niets verontrustends aan de hand kon zijn en verheugde me op het nonchalante gebaar dat ik verder mocht, ook al was zijn blik waakzaam: “Voor deze ene keer dan.”
De controleurs met wie ik dit weekend te maken kreeg, niet in Nijmegen trouwens, waren allemaal vrolijk, ja hartelijk, misschien moet ik zelfs zeggen: gezellig. Je voelde behoefte grapjes te maken over QR-code en ons nieuwe dagelijks leven, maar ja, kon niet, want achter je stond een rij waarin ik overigens geen verontwaardiging of haast bespeurde. Je kreeg er zin van in de samenleving die geen anderhalvemetersamenleving meer heet.
Goed te horen dat de burgemeester van Arnhem `sfeerkeepers’ in de arm heeft genomen, dames en heren die in de buurt van handhavers zijn. Ze zorgen voor wat het woord zegt: sfeer. 
Ik ben ze zelf nog niet tegengekomen, maar het lijkt me een mooie functie voor deze nieuwe tijd. Niet alleen om handhavers te vergezellen, maar ook los, op eigen kracht. Hoeft ook niets met de coronapas te maken hebben. In winkelstraten, overheidsgebouwen, stations. Gewoon lekker voor sfeer zorgen door dingetjes toe te lichten of niet opdringerig vragen hoe het gaat of blij uitleggen dat een sombere kop nergens voor nodig is. Eventueel liedje.