Chocolademelk

Het Sinterklaasjournaal zag ik nog niet dit jaar. Maar te weten dat het er is, vind ik troostrijk. Ik stap wat later deze week in. Er is altijd iets aan de hand rond Sinterklaas, iets wat zijn aankomst kan belemmeren. Of er is wat kwijt. Ben liever met die kwestie bezig als die zich al een beetje heeft ontwikkeld. Als ik er getuige van ben hoe het allemaal ontstaat, word ik tot mijn verbazing ongeduldiger dan strikt noodzakelijk is, wat ongetwijfeld komt doordat ik niet tot de doelgroep behoor. Hoewel: Sinterklaas is er in principe voor iedereen.
Zondag passeert hij ook ons huis tijdens zijn intocht. Ik studeer nu al op puike chocolademelk, want er komen heel wat kinderen op bezoek. Van sommigen weet ik niet zeker of ze nog in hem geloven. Ze doen van wel, wat ik zelf ook deed toen ik pas wist dat hij niet bestond. Niet omdat ik bang was dat ik dan minder cadeautjes zou krijgen, maar ik wilde Sinterklaas niet beledigen. Toen wist ik nog niet hoe ik het moest zeggen, nu wel: alles waarin je gelooft, is waar, ook al is het niet waar. Dit geloof ik bijvoorbeeld ook, ik begrijp waarom, maar het is een werk het helder uit te leggen.
Natuurlijk doe ik zondag mee met de kinderen die op volle kracht zeker weten dat Sinterklaas echt bestaat. Hoef ik niet eens mijn best voor te doen. Maar goed, dan moet ik wel weten wat er allemaal speelt, dus vanaf vanavond zal ik het Sinterklaasjournaal kijken en daar verheug ik me op.
In mijn mobieltje zit trouwens een hartelijke foto van Dieuwertje en mij, in omarming, vorig jaar gemaakt op een feestje. Ik liet die gisteren aan kinderen zien, uiteraard om diepe indruk te maken, maar zij geloven niet dat die echt is, wat ik interessant vind.