Polonaise

Nederlanders en feesten, het is wat. Dwingende combinatie. Feesten dus als werkwoord: ik feest, jij feest, wij feesten. Zal er de komende tijd vaak over gaan, misschien wel het komend jaar: hoe moet het volgende winter wanneer Oranjefans zich in Qatar verzamelen? Hoe het Nederlandse elftal het doet, is belangrijk, maar de mogelijkheid overal te feesten misschien nog wel belangrijker.
Het hoeft niet meer uitgelegd te worden dat Qatar strengislamitisch is. Alles waar de Oranjefans behoefte aan hebben is verboden. Maar de regering ziet veel door de vingers, er zijn niet voor niets bakken geld uitgegeven om voetbalhotemetoten over te halen het toernooi daar te laten plaatsvinden. Strengislamitisch opportunisme.
Dus er mag toch bier gedronken worden. Daar worden speciale plekken voor aangewezen. Dat biertje is prijzig, maar als je een kaartje voor Qatar hebt, kunnen die onkosten er wel bij. Als het er maar is. En er komt vast een handige brouwer met een goed idee om de polonaise nat te houden.
Oranjefans trekken graag veel kleding uit. Is ook verboden daar, maar voor deze ene keer mag het dan toch. Het is niet de bedoeling dat je aan elkaar zit, maar ook dat is geen punt, als de inwoners van het land het maar niet zien. Omgedraaid ook: de hossende bendes zullen niet in gaten hebben wat er om hen heen gebeurt. En als dat per ongeluk toch het geval is, moeten we denken aan de bondcoach. Als iemand (héél voorzichtig) over mensenrechten begint, zegt hij: “Er is overal wel wat.” Om dat te illustreren noemt hij de moord op Peter R. de Vries. Gebeurt toch maar in Nederland. De bondscoach wil zich in Qatar uitsluitend bezighouden met sport. Inderdaad, overal is wel wat.