Kookpunt

De voorzitter van de Belangenvereniging Pyrotechniek Nederland zegt dat ze zich tegen het vuurwerkverbod gaan verzetten. Ik lees twee argumenten. Het eerste is dat de IC´s niet overbelast worden door slachtoffers van pyrotechnische pret. Blijkbaar heeft Diederik Gommers dat gezegd. Zal vast waar zijn, maar er zijn mensen die opportunistisch met deze uitspraak omgaan. Ze negeren dat de Spoedeisende Hulp het tijdens en vlak na de jaarwisseling érg zwaar heeft. 
Voorts zegt de voorzitter dat mensen aan vuurwerk toe zijn `in deze rottijd´. Ja, deze rottijd, het is me wat. Afgelopen dagen werd de rottijd nog rotter door relschoppers die vuurwerk als wapen gebruiken, en voetbalsupporters die stadions binnendringen en dan met vuurwerk gaan gooien om hun favoriete sport te verlevendigen.
Stel dat we dat als incidenten beschouwen, wat we alsjeblieft niet moeten doen, hoezo zijn mensen die de boel niet willen verzieken, rond de jaarwisseling aan vuurwerk toe? Laten we deze tijd nog steeds kleuterachtig `een rottijd’ noemen. Wordt die minder rot als je een paar vuurpijlen de hemel in hebt gejaagd? 
Ben bang dat het woord `uitlaatklep’ weer van het smoesjesschap wordt gehaald. Altijd als iemand het over een uitlaatklep heeft, is waakzaamheid geboden. Heb ik het niet over lekker dansen of op een binnenplaatsje tegen een kartonnen doos schoppen of een afmattende boswandeling.
Bovendien: wat is er tegen georganiseerd vuurwerk? Innig denk ik terug aan vuurwerk op nationale feestdagen, door de gemeente verzorgd. Ik zie me daar staan, op het kookpunt van mijn puberteit, mijn armen om een meisje van mijn dromen. Af en toe “Mooi hè” fluisteren, wat niet alleen met het vuurwerk te maken had.