Halter

Hoe is de situatie daar? Die vraag wordt me tegenwoordig vaak gesteld aan het begin van een telefoongesprek. Tot voor kort was het: “Hoe is het?” Of, beetje link: “Alles goed?” Blijkbaar waren die vragen te klein. Vandaar: “Hoe is de situatie daar?”
Normaal hoor je die vraag op radio en televisie wanneer zich ergens iets groots en ontregelends voltrekt: “We schakelen nu snel over naar Gerri in Rotterdam. Gerri, hoe is de situatie daar?” Meestal valt er dan nog weinig over te zeggen, behalve dat het een situatie is. Het gaat zelden over iets vrolijks. Dat is opmerkelijk, want er zijn toch genoeg situaties die monter stemmen. Ik ben er zeer naar op zoek in deze donkere dagen.
Maar nu ben ik zelf ook een situatie. En ook mijn kleine eenmansbedrijf en het huishouden waarvan ik deel uitmaak. Ik moet nog even studeren op een antwoord waarmee ik altijd uit de voeten kan.
Op de fitnessclub die ik paar keer per week bezoek is één coach die haast tijdens iedere inspanning komt vragen: “Hoe voelt het nu?” Die vraag is ontzettend goed bedoeld, maar soms hang ik raar ergens in of aan en dan kan ik met geen mogelijkheid zeggen hoe het voelt. 
De fitnessclub heeft als motto: “Daag je zelf uit om een betere versie van jezelf te worden.” Daar probeer ik me vaag aan vast te houden en dat moet ik onderhand maar eens gaan antwoorden op de vraag hoe het voelt, terwijl ik krampachtig een halter omhoog duw: “Ja, ik voel dat er langzaam een betere versie van mezelf aan het ontstaan is.” Vind ik best een antwoord dat ertoe doet.
Een dergelijke reactie wil ik ook op: “Hoe is de situatie daar?” Het is 1 december, ik ga op zoek naar een kerstgedachte. Misschien die in mijn antwoord verwerken.