Trompet

Was benieuwd hoe we ons zaterdag als `een weloverwogen risico’ gingen gedragen. De winkelstraten bij mij in de buurt waren aandoenlijk druk en hier en daar hoorde ik iemand zeggen dat het `bevrijdingsdag’ was, echt waar. Hier protesteerde de horeca niet. De cafés bleven er potdicht uitzien.
Ik moest er niet aan denken ineens een nieuwe broek nodig te hebben, wel ging ik even naar de boekhandel, `gewoon voor mijn gevoel’. Ook daar was het vol. Ik kocht een boek waar ik voorlopig niet aan toe kom, het was vooral een symbolische daad. Voor de toonbank stond een lange rij. Het was net alsof de boekhandelaar het afrekenen verleerd was. Bovendien wilde iedereen een praatje maken, wat begon met “Zo fijn dat jullie weer open zijn”. Vond ik ook, maar toen ik eenmaal aan de beurt was, zei ik het niet, want ik kon me voorstellen dat de boekhandelaar niet meer wist hoe hij op die woorden moest reageren. We knikten blij zwijgend en opgelucht naar elkaar.
Na zo’n dag is het bijna onmogelijk dat het vandaag Blue Monday is, terwijl we toch wel degelijk op de derde maandag van januari zijn beland. Er is ook een richting die vindt dat de maandag in de laatste volle week van deze maand blauw is. 
Hoe dan ook, we moeten ophouden een dag de meest deprimerende van het jaar te noemen. Voor de grap is het prima, maar als we het menen is het aanstellerij.
In het rijtje versoepelingen staat als laatste: Kunst beoefenen zonder publiek. Op het plaatje dat erbij hoort (anders begrijpen we de versoepeling niet) staat een trompet afgebeeld. Blijkbaar mocht het voor zaterdag niet. Als je in Blue Monday gelooft, kun je de dag daarmee bestrijden: kunst beoefenen zonder publiek. Beetje zingen in de kelder.