Wonder

Als de Haringvlietsluizen gesloten worden, weten we dat het binnenblijven geblazen is. Ze zijn er pas vijftig jaar, maar als ze op slot gaan, is die waarschuwing steviger dan code oranje of geel. Kan het mis hebben, maar volgens mij waren die codes er vijftig jaar geleden nog niet. Nee, de Haringvlietsluizen! Ook wel genoemd: de kraan van Europa. Ja, dan hébben we het ergens over.
Gisterochtend was ik aan de kust, dus in code oranje verzeild geraakt. Liever zeg ik Corrie. Zo heette de storm. In mijn leven kwam ik best veel Corries tegen. Altijd sympathiek. Corries met ie. Je hebt ook Corry’s met y, maar dat zijn vaak artiesten, Konings, Brokken, Van Gorp, ook niks mis mee, maar toch weer anders dan de Corries met een ie. Denk ik meteen aan betrouwbare helderheid, vriendelijke woorden, even snel een doekje over tafel en `hè gezellig’.
De storm is genoemd naar eerst vrouwelijke meteoroloog van het KNMI, maar ik beschouw het toch als een eerbetoon aan alle Corries. Ook daarom vind ik zo’n storm niet erg.
Komt nog bij dat ik van ruw weer houd, onweer, keiharde wind en zeker ook de aanloop: naderend onweer kun je ruiken, een storm op komst hoor je, vooral de eerste signalen zijn van een fascinerende geheimzinnigheid, onrust in de lucht, zuchtende hemel, overal is iets aan de hand, maar je weet niet wat. Je beseft dat je er als mens verder niets meer mee te maken hebt, je kunt er niets aan doen, verzet is zinloos, ja, je kunt paar schamele maatregelen nemen, maar je hebt wat er dadelijk gebeurt, alleen maar te ondergaan. 
Natuurlijk, soms wordt het rampzalig en dan zijn ellende en verdriet niet te overzien, maar meestal niet. En als het voorbij is het wonder van de stilte.