Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Maillot

Was even schrikken toen ik gisteren in deze krant vijf foto’s zag van carnavalskostuums. Het carnaval beperkt zich niet tot de dagen die ervoor staan, maar gaat op veel plekken tot diep in de zomer door. Was dat niet een gevolg van de beperkingen? Maar die zijn er nu toch nauwelijks meer. Kan zijn dat ik niet goed heb opgelet en me dus iets is ontgaan. 
Blijkbaar moet ook de feestkleding aangepast worden aan de sfeer van de lente en de zomer. Vandaar die vijf kostuumsuggesties, die me overigens zorgelijk stemmen. Bijvoorbeeld voor april/mei het roze pak dat een bewaker in Squid Game aan heeft. Ik weet niet wat Squid Game behelst, maar van dat pak word je stil. 
Van groot belang lijkt me dat het voor de samenleving duidelijk is wannéér de extra carnavalsdagen aan de orde zijn. Dat je dus niet schrikt wanneer er in een straatbeeld iemand opdoemt van wie je in war kunt raken. Bijvoorbeeld een bewaker uit Squid Game.
Paar jaar geleden zat ik op carnavalsmaandag in de trein naar Maastricht. In Weert stapte er een man in die zich als banaan had verkleed. Het zag doordacht uit. Uit de enorme banaan staken zijn benen in gele maillot. Gele sportschoenen. Bovenin de banaan zat een luikje waardoor de man naar de buitenwereld kon kijken. Dat deed hij woedend. Hij zat tegenover me en ik kon hem dus goed zien. Af en toe liet hij een grommend geluid horen. 
In Roermond moest hij eruit. Op het perron stond een vrouw op hem te wachten. Ze was niet verkleed, droeg een grote rode Dirk tas en keek ook woedend. Ze begroette hem met een bitter knikje. Zwijgend liepen ze de stationshal in. Het tafereel stemde me neerslachtig, maar ik dacht: het is carnaval!
Het is dus handig dat te weten.