Minuut

Nooit dacht ik zo over mezelf, maar ik weet dat ik het ben: beeldschermwerker. Zo sta ik trouwens niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Laat ik het zo zeggen: ik ben óók beeldschermwerker. Sta ik nooit bij stil, maar zojuist wel toen ik hoorde dat ik voortaan om elf uur in de ochtend één minuut ga bewegen onder leiding van Willie Wartaal. We hebben het hier over de Nationale Beweegminuut. Doelgroep: beeldschermwerkers.
Hoe het precies gaat, weet ik nog niet, wel dat Willie Wartaal een lied schreef en samen met Olga Commandeur een videoclip maakte. Willie Wartaal ken ik van de rapformatie De Jeugd van Tegenwoordig waarvan ik een paar nummers erg goed vind, Olga Commandeur van het televisieprogramma Nederland in Beweging waaraan ik nog nooit heb meegedaan. Soms zie ik er flard van als ik de televisie passeer, maar dan versnel ik mijn pas. Ik snap dat het nuttig is, ik heb zelfs een vriend die doet wat er in het programma wordt voorgedaan (wil ik me geen voorstelling van maken), maar het is niets voor mij. Reden is kinderachtig: iedereen die daarin ritmisch staat te bewegen, lacht er veel te vrolijk bij. De bedoeling ervan is duidelijk: op deze manier bewegen is ook leuk! Is niet zo. Belangrijk, dat wel, leuk, dat niet. 
Ik ga vier keer per week naar een fitnessclub, span me daar dan een uur achter elkaar ontstellend in en ja, soms moet ik lachen, maar dat is dan niet om wat ik daar aan het doen ben, nee zeg.
Ik probeer me een beeld te vormen van de vergadering waarop de Nationale Beweegminuut bedacht is: “Hoe zullen we die minuut noemen?”
In een praatprogramma zal vast iemand (Willie zelf?) komen uitleggen dat het niet per se precies om 11.00 uur hoeft.