Steekje

Natuurlijk mag ik niet uitgaan van mijn eigen omgang met regels, maar het moeten er volgens mij niet te veel zijn. Veel te veel regels zorgen ervoor dat je nauwelijks meer nadenkt over je gedrag. Daardoor ga je steeds minder over álles nadenken. Je karakter kan er behoorlijk van verslappen.
Er zijn mensen die “Grappig” zeggen wanneer ze iets merkwaardig of nogal belachelijk vinden of waardeloos. “Grappig dat je hier niet in mag.” Of: “Grappig dat hij uitgerekend op haar verjaardag bij haar weggaat.”
Ik houd er niet van. Als je het over grappig hebt, doel je op iets waarom je lacht of zou kunnen lachen, in ieder geval iets met een zekere amusementswaarde.
Maar nu ik de voorstellen lees van Pieter Omtzigt en Laurens Dassen om de integriteit van bewindspersonen te bewaken, denk ik uit volle borst: grappig!
Ja, grappig dat je voor integer gedrag met regels moet komen. Iedereen laat weleens een steekje vallen, daarover moeten we niet zeuren, we zijn allemaal mensen, enzovoort. Maar er is meer aan de hand.
Het belangrijkste voorstel is een gedragscode. Mét een toezicht- en handhavingsautoriteit die de naleving in de gaten moet houden. Is nog niet genoeg: ook een onafhankelijke commissie die deze hele gang van zaken begeleidt. En dan gaat er ook nog een adviescommissie aan het werk die een open gesprek met de bewindspersonen aangaat. Let wel: een open gesprek.
Als je toch nog een loopje neemt met die regels, krijg je een bestuurlijke boete. Ongetwijfeld staat ergens omschreven wat daarmee bedoeld wordt, maar daar ben ik niet aan toe gekomen, want ik bleef hangen bij de vraag wat je bezielt als je als politicus de samenleving wilt dienen. 
Ik voorzie Bulgaarse toestanden!