Afwijking

Het eerste woord waaraan ik een hekel had, was `vlees’. Diep in mijn kindertijd dus. Kwam natuurlijk ook doordat ik er niet van hield. Met dierenleed had het toen nog niets te maken. Vond het zo’n lelijk woord dat ik het alleen maar met tegenzin uitprak. Uitzondering was Oma Vleesje. Zo noemden wij, de kinderen, de moeder van de slager. Af en toe hielp ze mee in de winkel, een kleine compacte vrouw met een volvriendelijk gezicht. Je kreeg van haar altijd een stukje worst als je vader of moeder had afgerekend. Sympathiek gebaar, maar ik at het nooit op, wat Oma Vleesje niet wist.
Er is nog een woord met vlees erin dat me bevalt. Hoorde ik pas veel en veel later in mijn leven, en dat is vleesvervanger. Niet dat ik van vleesvervangers houd, maar het woord vind ik grappig, omdat ik me voorstel dat het een beroep is. Wat doet je vader? Hij is vleesvervanger. Of een afwijking: dat je dus telkens als je vlees ziet, de neiging voelt dat te vervangen, bijvoorbeeld door een raar bloemetje.
Ik herinner me de angst die ik in me voelde grommen, toen ik als kind mijn moeder en een vriendin zacht hoorde praten over een vleesboom.
Paar jaar geleden las ik dat de zangeres en actrice die zich Lady Gaga noemt, op een belangrijk feest verscheen in een vleesjurk. Er waren foto’s van haar in omloop, in die jurk, maar die kon ik niet bekijken. Wel vroeg ik aan iemand die alles van alles weet, of het echt waar was. Ja, was zo.
Gisteren zag ik naast de deur van een cafetaria een bord hangen waarop stond wat er allemaal te koop was. Ook een vleesfrikandel. Raak ik van uit mijn doen.
Gebeurde ook toen ik las dat er ieder jaar zeven miljoen vleeskuikens vroegtijdig sterven. Hele zin is adembenemend.