Echt

Hoewel ik vind dat we moeten uitkijken met woorden als `beleving’, vind ik
`Bioscoopervaring’ best kunnen. Met `bioscoopbeleving’ zou ik moeite hebben, wat komt doordat ik het gevoel heb dat veel te veel een beleving moet zijn, omdat het anders niks is. Vaak lees ik dat mensen ergens heen gaan of iets willen meemaken vanwege de beléving. Ik moet toch eens nagaan waarom ik dan meteen denk: kom op alsjeblieft.
Onlangs las ik dat Woody Allen stopt met het maken van films. Daar schrok ik van. Ik houd erg van zijn werk, zelfs van zijn mindere films. Altijd beland je in een verhaal dat even met je aan de haal gaat. Ook zien ze er fantastisch uit, tot in de kleinste details, ik bedoel dat het kunstwerken zijn waarover ontzettend sterk is nagedacht. Niet voor niets willen veel grote acteurs graag met hem werken, voor weinig geld. Bovendien moet ik vaak lachen.
Gelukkig stopt hij helemaal niet. Het bericht was een misverstand. Hij wil liever geen films maken die alleen maar gestreamd worden. Ze moeten in de bioscoop. En toen kwam het dus: hij is een groot fan van de bioscoopervaring.
Die liefde deel ik enorm. Een schilderij in het echt bekijken is toch iets anders dan in een boek waar je doorheen bladert. Een film in de bioscoop zien is een andere gebeurtenis dan thuis op het scherm, ook omdat je in de bioscoop even echt weg bent uit het dagelijks leven. Thuis een film zien is toch thuis zijn, je staat op om wat te drinken en pinda’s te halen of omdat de bel gaat. En wat ik erg vind en bij mezelf merk: als ik een film bijvoorbeeld op Netflix zit te kijken en die bevalt me niet, dan zet ik die na een minuut of tien uit. Je weet niet wat je mist en daar word je schraler van.