Begrijpen

Maand geleden zat hier aan de keukentafel een schilder die we gevraagd hadden voor de achterkant van het huis. Daar heeft hij even hoofdschuddend naar gekeken om daarna ruim een uur over zichzelf te spreken.
Mensen die het uitsluitend over zichzelf hebben, verdraag ik steeds moeilijker, maar ja, om een schilder binnenboord te houden, doe ik veel water bij de wijn.
Ik heb hier over hem geschreven. Dat hij op het einde van zijn monoloog zei dat er in dit land alle ruimte moest zijn voor mensen zoals ik `die het land hebben opgebouwd’. Ik had absoluut geen zin in een gesprek hierover, ook geen zin te zeggen dat ik niet het gevoel had het land te hebben opgebouwd, maar waarschijnlijk bleef hij dan nog langer zitten, en ook nog op glad ijs. Dus toen vroeg ik wanneer ik de offerte kon verwachten.
Hij zei: “Over een week of twee. Waarschijnlijk eerder, maar u begrijpt dat…”
Als mensen zeggen `U begrijpt dat’ weet ik dat er iets komt wat ik nauwelijks begrijp of wil begrijpen, maar nu begreep ik het wel. Hij had uitvoerig in alle denkbare rust uiteengezet hoe druk het was. Dus ja, ik begreep dat die offerte niet meteen kwam.
Maar nog steeds niet. Na ruim een maand. Briefje gestuurd, want telefonisch onbereikbaar, logisch gezien de drukte, dus briefje. 
De schilder reageert niet meer, misschien om me op volle kracht te laten genieten van de ruimte waarop ik recht heb als opbouwer van dit land.
Opmerkelijk dat het dit jaar al de derde schilder is die zo handelt, komen kijken wat het karwei is, langdurig aan de keukentafel zitten en daarna stilte.
Misschien gaat het hier wel om mannen, ja allemaal mannen, die helemaal geen schilder zijn, maar op deze manier hun dagen doorbrengen.