Schrijfbureau

Vorige week maandag, een uur voordat we gingen zitten voor de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal, viel de stroom hier in de straat uit. Dan denk je: zal zo wel opgelost worden. Werd het niet. Pas laat in de avond deed alles het weer. Het internet lag er tot dat moment ook uit. De wedstrijd keek ik op mijn tablet, wat alleen maar kon via mijn mobieltje, wat ik niet snap, maar dat hoeft ook niet.
In het eerste uur van de storing zochten we naar de zaklantaarn. Er is er een in huis, maar waar? Is nog steeds niet helder. Een zaklantaarn is typisch een ding dat je kwijt ben als het nodig hebt.
Wat ik tot nu toe oversloeg waren de berichten over het noodpakket dat we in huis moeten hebben voor wanneer zich een ramp voordoet. Is onverstandig, dus die berichten negeren en niet zorgen voor dat noodpakket waarmee je je 48 uur moet zien te redden. (En daarna?)
In 1961 lag op de deurmat de folder Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf. Kwam van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Daarin stond wat je moest doen als de atoombom viel: onder de trap zitten of onder tafel of `onder het schrijfbureau’. Ook werd een noodpakket geadviseerd.
Kan me niet herinneren dat er bij ons thuis over die folder werd gesproken. Hadden we het niet moeten hebben over wie waaronder ging zitten? Allemaal onder het schrijfbureau was onhandig.
Ik weet wat het nu aanbevolen noodpakket moet bevatten. Veel ervan heb ik al toevallig in huis. Nou ja, geen radio op batterijen. En of er ergens een waterdichte verpakking voor lucifers is, geen idee.
Moet ik de boel nu in een tas bij elkaar brengen? Waar die dan te zetten? Wat we tijdens of na de ramp niet kunnen hebben is: “Wáár is het noodpakket?”