Magie

Dus. Altijd een link woordje: dus. We zeggen het te snel en als we er goed over nadenken is er helemaal niet zo veel `dus’.
Ik ben er dus een groot voorstander van dat er na pakjesavond en de dag erna (Sinterklaas vertrekt dan onzichtbaar) een korte pauze is, laten we zeggen een week, dit jaar tot 12 december. Even niets in de sfeer van dagen die we zo automatisch feestdagen noemen. Er zijn er al genoeg.
Graag zou ik deze hartstochtelijke opvatting ergens deponeren of onderbrengen bij een politieke partij. Weekje niks. Nou ja, niks, er gebeurt genoeg waaraan we onze handen vol hebben. Het WK is toch ook al een beleving. Ik houd niet van het woord `beleving’, maar soms zet ik het in om onze behoefte aan beleving niet helemaal te negeren, terwijl ik daar wel toe geneigd ben.
Ik zag een advertentie van een supermarkt die ons aanspoort `de magie van Kerstmis’ in huis te halen. Mooie woorden: de magie van Kerstmis. Maar dan hang ik toch niet aan de producten die de supermarkt ons in de maag wil splitsen. De magie is iets anders. En wat dat dan is, ja, daar denk ik graag over na. 
Natuurlijk ga ik dan terug naar mijn kindertijd, de sfeer in huis, de dagen voor Kerstsmis, geen maand maar een dag of twee, de kerstboom die er kwam, het stalletje dat werd opgesteld, mijn vader die van speciaal papier rotsen maakte voor rond die stal, het eten dat werd gekocht, eten dat anders was dan op de dagen daarvoor.
Mijn ouders hadden het altijd over de betekenis van dat feest in de donkere dagen. Ging over hoop, en ze legden uit wat hoop was of kon zijn, ging over licht dat niet het licht was dat ik kende van lampen en vuur. 
Wat ik dus wil zeggen: die magie is nogal wat. Meer dan wat.