Voorkomen

Van sommige instituten heb ik geen weet. Zo had ik nog nooit gehoord van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ligt aan mij, lijkt me een belangrijke organisatie. 
Het instituut heeft bijvoorbeeld laten onderzoeken hoe het zit me de klussers in dit land. Er zijn acht experts ingezet en tien doe-het-zelvers geïnterviewd. Conclusie: we klussen te roekeloos. Ik vat het kort door de bocht samen, maar daar komt het op neer.
We maken verkeerde inschattingen, willen karweitjes te snel klaren en lezen handleidingen slecht. Ook valt er veel aan te merken op onze omgang met apparatuur. Daarom doen zich veel ongevallen in en om het huis voor.
Ik steek even mijn duim omhoog naar het RIVM, want ik herken me sterk in wat dat onderzoek onthult. Daarom klus ik nauwelijks. Dat heb ik van mijn vader, want mijn moeder zag liever niet dat hij het deed, want `Dan kan ik het net zo goed meteen zelf doen’. Ze zei dat niet vervelend, maar vooral bezorgd.
Maar ja, soms moet het. Dat is mijn eigen schuld. Naast de wc staat een vrij grote en zware spiegel. In december beloofde ik dat ik die voor de kerstdagen op zou hangen, in de toiletruimte dus. Ik zei: `Doe ik wel even.’ Moet je dus nooit zeggen.
Ik heb het nog niet gedaan omdat ik een ongeval in huis wil voorkomen. Tijdens het boren van het gat kan ik een elektriciteitsleiding raken. Ik noem maar wat. Of de waterleiding. 
Moet ik wel een gat boren? Is een stevige spijker ook oké? Maar dan kun je ook een leiding raken.
En stel dat de spiegel hangt en zich een uur later van de muur losmaakt, wat dan? Na het klaren van de klus heb je een compliment gekregen dat je te nonchalant incasseerde, beetje arrogant zelfs. Zit je dan ook mee.