Leeuw

Teder moment gisterochtend. Een moeder en jonge zoon hebben hun handel op een oranje laken uitgestald, vooral veel beesten die knuffels heten, maar op het moment dat ze daar liggen natuurlijk geen knuffels meer zijn, gewoon dingen die iets kosten.
Aan het jongetje is te zien dat hij er afscheid van genomen heeft, maar ook weer niet. Ik denk dat hij een jaar of acht is. Volgens mij begin je dan aan een ander fase van je leven, maar ik weet het niet, heb er geen verstand van. Ik ben ook ontzettend vaak aan een nieuwe fase begonnen, maar heb er geen exacte leeftijdsmomenten bij paraat.
Voor het laken van moeder en zoon komen nu ook een moeder en zoon staan, hij is een fractie jonger dan de andere jongen. Hij wijst naar een leeuw die er vriendelijk uitziet.
`Wil je die echt hebben?’ vraagt de moeder.
Het jongetje knikt melancholiek.
`Maar je hebt er al zo veel,’ zegt zijn moeder.
Die kwestie begrijp ik, maar ja, dan moet je natuurlijk niet naar een groot knuffelaanbod kijken.
Weer knikt het jongetje, minder melancholiek, want hij moet nu op zijn strepen staan.
De moeder pakt de leeuw en vraagt aan de jonge verkoper wat hij ervoor vraagt. Deze vraag brengt hem in verlegenheid. Ik snap dat dit de eerste transactie van de dag wordt. Zijn moeder kijkt gespannen toe.
`Doe maar wat,’ zegt hij.
Zou ik ook gezegd hebben. Ergens geld voor vragen is dikwijls ingewikkeld.
`Is 50 cent goed?’
Ik zie de jongen nadenken. Zijn leeuw is meer waard, hij is er misschien wel een jaar of vier mee in slaap gevallen, maar hij heeft gezegd: doe maar wat.
Hij krijgt die 50 cent. Moeder en zoon lopen verder. Met de leeuw dus.
De jongen kijkt hen na. De feestdag is beschadigd. Zijn leven ook een beetje.