Magisch

PostNL begint op de NS te lijken: altijd afwachten of er gebeurt wat je hoopt dat er gebeurt. Ja, soms gebeurt er niets. Moet er nog aan wennen en weet niet of dat lukt.
Ik loop nog steeds graag naar de brievenbus, altijd een productieve wandeling. En ondertussen denk ik nog even na over wat ik dadelijk in de gleuf laat glijden. Bij voorkeur trouwens aangename post, een brief, kaartje, ook serieuze natuurlijk, rekeningen, overeenkomsten. 
De laatste tijd merk ik dat er veel te laat arriveert en soms helemaal niet. Je kunt zeggen: ach, zo gaan die dingen. Maar dat zeg ik niet. Je kunt erover klagen, maar vaak weet je of dat moet, want ja, degene aan wie je wat gestuurd hebt, kan niet altijd weten dat je dat hebt gedaan, trekt dus ook niet bij je aan de bel. 
Warrige gang van zaken die me begint te irriteren als PostNL digitaal laat weten dat ik `leuke dingen ‘ met de post kan doen. Voorbeeld: Nu te koop: de decemberzegels!
Zegels kennen we. Zijn voor kerstkaarten en nieuwjaarswensen. Vorig jaar maakte ik er gebruik van. Een vriendin ontving mijn wens toen het nieuwe jaar al lang aan de gang was en zich van alles had voorgedaan waardoor het waarschijnlijk niet erg gelukkig zou worden. Half december gepost.
De zegels laten `een magisch winterlandschap in het hoge noorden’ zien. Fijn!
Maar je mag ook je eigen decemberzegels maken: een mooie familiefoto in de kerstsfeer. Op een zegel dus. Hartstikke leuk allemaal. Het kan nog leuker, echt waar, een kiekje maken `van je favoriete viervoeter met een kerstmuts op’.
Perfect moment af te spreken dat we dat hoe dan ook nóóit meer doen, de hond of poes met een kerstmuts op fotograferen! Respect graag en niet van die hoogst tuttige pret.