Kruiden

Meestal lopen we in alle vroegte samen naar de fitnessclub, mijn bevriende buurman en ik. Het is nog donker en stil op straat. Vaak regent het. Een wandeling van een minuut of vijf. Een deel van die tijd hebben we nodig om elkaar te motiveren. Zijn conditie is beduidend beter dan die van mij, hij is sportiever en voetbalt minstens één keer per week, maar aan het begin van de dag zijn we gelijk, twee mannen die alle zeilen moeten bijzetten om een uur op volle kracht te trainen.
Zijn vrouw, mijn bevriende buurvrouw, werkt in de film en reist rusteloos de wereld rond. Hij is verantwoordelijk voor het huishouden. Zijn twee zonen wonen niet meer thuis, maar er zijn er volgens mij vaker dan toen dat nog wel het geval was. Vooral om te eten. Tijdens onze korte wandeling kan hij daar zorgelijk over spreken. 
En als we na een uur uitgeput huiswaarts keren, gaat hij meteen maar langs de supermarkt. Daar komt hij altijd met een volle tas vandaan. Aan de buitenkant van die tas is te zien dat er veel gezonds en smakelijks in zit.
Gisterochtend zei hij dat hij de avond daarvoor een bonenschotel had gemaakt, stevige herfstkost. Toen hij die op tafel zette, zei zijn oudste zoon: “O, je had zeker geen inspiratie.”
Aan mijn bevriende buurman was te merken dat hij daar nog steeds een beetje last van had. Hij somde de ingrediënten op, heus niet alleen bonen, en de kruiden die hij speciaal in huis had gehaald. Voor dat alles heb ik diepe bewondering.
Op de fitnessclub is er de mogelijkheid mee te doen aan het kampioenschap Fietsen Met Tegenwind. Er staat daar uiteraard geen wind, maar de spinfietsen worden zo ingesteld dat het net lijkt alsof. Ik doe daar echt niet aan mee. Hij wel.