Keuze

 In Trouw lees ik een interview met de theoloog Marco Derks. Hij wilde predikant worden, maar dat kon niet omdat hij homo is. Hij zegt: `Er was nooit een keiharde veroordeling.’ Het probleem is: `In de gereformeerde context heb je altijd wat uit te leggen als homo.’ Ik vraag me af wat dat dan is. Antwoord: zijn identiteit. Het is makkelijk om hier grapjes over te maken, grapjes die van boosheid en onbegrip getuigen. Ik heb ze ook wel paraat, maar ik laat ze maar voor wat ze zijn. Toch zit mijn onbegrip me dwars. Is God het hiermee eens? Mijn vrienden vinden dit een rare vraag, want hoe kun je die stellen als je niet eens weet of God bestaat? Maar de christenen over wie theoloog Derks het heeft, weten dat wel zeker. Moet een goed gevoel zijn, maar waarom maakt het hen zo ijdel. Dat is het immers, als je weet waarover God nadenkt, bijvoorbeeld over de identiteit van een homoseksuele dominee. Heeft God niet iets anders aan zijn hoofd? Deze week ging een meisje dood aan de mazelen. God wilde dat. Ik lees een gesprekje met de directeur van haar school. Die vertelt dat ze een vergroeiing in haar rug had waardoor ze in een rolstoel zat en moeilijk kon ademen. Hij zegt: `Juist vanwege haar ziekte was ze op een serieuze en volwassen manier met haar geloof bezig. Ze koos er bewust voor om zich ondanks haar zwakke gezondheid niet te laten inenten.’ Van die eerste zin snap ik niets. Hoezo vanwege haar ziekte? En wat bedoelt hij met die bewuste keuze? Vond ze het niet erg om dood te gaan? Vindt God zelfmoord prima?