Mantel

Was het woord vergeten: juichspencer. Gisteren kwam ik het tegen in een bericht over de EK-actie van supermarktketen Jumbo. Eerste wedstrijd van het Nederlands elftal staat in mijn agenda, zondag 16 juni, tegen Polen.
Ik verheug me op het toernooi, maar ben er nog niet mee bezig. Gisteren dus ineens wel toen ik las dat Jumbo honderdduizenden juichspencers uit het magazijn had gehaald. Honderdduizenden! Die hadden ze nog over van het WK van 2022 toen ze een misplaatst reclamefilmpje hadden gemaakt: rapper Donnie in een polonaise met bouwvakkers, gehuld in juichspencers. Het WK werd in Qatar gehouden en daar werden bouwvakkers die de stadions uit de grond moesten stampen, beestachtig behandeld. Het reclamebureau van Jumbo had daar per ongeluk niet aan gedacht.
Nu is er een herkansing van het kledingstuk. 
Wat andere supermarkten gaan doen, is nog geheim. Van één keten kan ik erachter komen, want een dierbaar familielid is verantwoordelijk voor de muziek, maar ik wil het niet weten. Hij heeft bovendien iets anders aan zijn hoofd, want zit middenin de voorbereidingen op Kerstmis – kan ik aan de sfeer in zijn ogen zien.
Men zal mij geen juichspencer zien dragen. Van het brulshirt van wat langer geleden zag ik ook af. Ik ben er niet zo van. 
Komt ook door mijn bevriende buurman. Die heeft een, zie je, ik weet niet hoe ik het moet noemen, een soort mantel, een vrij koninklijk ding, kan ook een plechtige badjas zijn, door ontzag en verbijstering kan ik er nauwelijks naar kijken, uiteraard oranje van kleur, sterke associaties met een leeuw. Aan het begin van een toernooi draagt hij het altijd even, heel kort, minuutje, dan is het weer klaar. Maakt al het andere spul enórm overbodig.