Denkfout

Is het een uitstekende eigenschap als je van nature optimistisch bent? Denk het wel. Kan het inspirerend zijn? Vast en zeker. Is het reëel? Weet ik niet. 
Vaak kan er een ontregelende spanning ontstaan tussen wenselijkheid en werkelijkheid? Ja, onze verwachtingen kunnen een probleem zijn. Als wat je verwacht niet uitkomt, waar wringt het dan? Bij jezelf omdat je het niet had moeten verwachten? Of bij de persoon of omstandigheden die niet aan je verwachtingen voldoen?
Prima kwestie voor de maandag.
Voorbeeldje. Als de heer Omtzigt zegt dat hij gerustgesteld is door de belofte van mevrouw Faber dat ze zich als minister zal gedragen, maakt hij dan een denkfout of mevrouw Faber met haar belofte, omdat je niet iets moet beloven wat je niet kunt of wilt waarmaken? 
Raar bruggetje, maar ik kom erop door ons geklaag over het weer. Dat is er immers enorm aan de hand. Eergisternacht toen ik wakker werd van harde regen, las ik in de digitale editie van deze krant een stuk over de regen en kou waarvan we genoeg hebben. Artikel kan ik nu niet meer vinden, maar daarin werd de man geciteerd die de geluksprofessor wordt genoemd. Naam even kwijt, maar toen ik die op google probeerde te vinden, zag ik dat er véél geluksprofessoren zijn. Wist ik niet. Zegt alles over onze tijd, ja, over de spanning tussen wenselijkheid en werkelijkheid.
De geluksprofessor zei in het artikel dat ik las, dat we zo teleurgesteld zijn in het weer omdat we hadden verwacht dat het onderhand lekker zomer zou zijn. Volgens mij hoef je niet voor geluksprofessor gestudeerd te hebben om zo’n conclusie op ons los te laten.
Moeten we wat aan onze verwachtingen doen? Dan wel graag in iedere buurt minstens één geluksprofessor!