Psychiater

Er is een nieuw woord aan me toegevoegd. Zou het best graag uit mijn hoofd willen krijgen, maar dat lukt niet. Hier komt het: besefmomentje.
Ik hoorde het zondag na de wedstrijd van Nederland tegen Polen. Er was een kort gesprek met doelman Bart Verbruggen die voor het eerst meedeed in het Nederlands elftal. Belangrijkste vraag luidde: “Had je tijdens het Wilhelmus een besefmomentje?”
Natuurlijk, we begrijpen wat er bedoeld wordt, je bent nieuw, bomvol stadion, volkslied, dan moet er wat door je heen gaan. Is de andere sportvraag: “Wat ging er door je heen?” Familie van het besefmomentje.
Zo raar dat er aan sporters altijd gevraagd wordt hoe het zit met gevoelens waarvoor niemand woorden heeft, waarschijnlijk omdat die er niet zijn. Behalve bij de psychiater en smoorverliefde mensen is die vraag nauwelijks ergens anders aan de orde.
“Mevrouw Faber, had u een besefmomentje toen u door Geert Wilders gevraagd werd minister te worden?”
Nee, is geen gewoonte. Bij sporters wel. Gek gemaakt door mediatraining doen ze hun uiterste best een antwoord te geven, een antwoord dat altijd oninteressant is en iedereen na een seconde alweer vergeten is.
Uitzondering: gewichtheffer Piet van der Kruk die in 1968 op de Olympische Spelen in Mexico 9de werd in de klasse zwaargewicht.
“Wat ging er door je heen, Piet?”
Piet begon te huilen en zei: “Ik dacht aan mijn vader en mijn moeder en mijn broertjes en zusjes.”
Kijk, dat onthoud je. En er bestond nog geen mediatraining.
Geen idee of Bart Verbruggen een besefmomentje had tijdens het Wilhelmus. Van het volkslied brengen de Nederlandse spelers trouwens weinig terecht. Beetje onbezield mee playbacken, kom op zeg. Zo krijg je ook geen besefmomentjes!