Onderzoek

Tegen overbodige woorden die een ander woord belangrijker of zoiets moeten maken, verzet ik me telkens weer. `Met oprechte deelneming’ vind ik al moeilijk, zeker op een voorgedrukte kaart, maar alleen `met deelneming’ is niks.
Dit weekend botste ik weer tegen `onafhankelijk onderzoek’ op. Kwam het tegen in artikelen over mevrouw Arib, aan wie niet veel mensen meer denken, maar ik wel.
Als een onderzoek niet onafhankelijk is, moeten we het niet een onderzoek noemen. Ja, ik snap wel wat er bedoeld wordt: er iets mis binnen een organisatie, maar als de organisatie het zelf gaat onderzoeken gaan er allerlei belangen en belangetjes meespelen die het onderzoek ernstig beïnvloeden, maar nogmaals: je kunt het dan wel een onderzoek noemen, maar dat is het niet. Maar je zegt ook niet: afhankelijk onderzoek.
Er wordt een bureau van buiten ingeschakeld. Je hoeft alleen maar aan zo’n bureau te dénken en de kassa begint daar al gretig te zoemen. Het onafhankelijk onderzoek moet eerst nog een paar weken voorbereid worden, maar als het dan eindelijk begint, worden er harde noten gekraakt en de scherven zakken weg in een bedje van wollig taalgebruik.
Mevrouw Arib is naar de rechtbank gegaan omdat ze eerherstel wil. Nadat er in twee anonieme brieven over haar geklaagd was, kwam er een onafhankelijk onderzoek waaraan ze niet meewerkte, omdat ze niet wist over wie en waarover het ging, een onzichtbare vijand. Onderzoek zei: ja, stemverheffing, ja, eigenzinnigheid.
Einde carrière.
Door haar vraag om eerherstel rakelt ze alles weer op. Dat doe je toch niet als je weet dat je wangedrag hebt vertoond! 
Er zou ook een uitspraak moeten komen over anonieme klagers. De waarheid vraagt om een open vizier.