Benoemen

Nu even niet, maar doordat ik een groot deel van mijn leven doorbracht met een of meer katten, denk ik echt niet dat mensen slimmer of intelligenter zijn dan dieren.
Zelden hoef ik gelijk te hebben, maar nu krijg ik het zomaar van de filosoof Bas van Woerkum-Rooker die woensdag aan de Radboud Universiteit in Nijmegen promoveerde op dierlijke intelligentie. Wij nemen vaak onszelf als maatstaf en dat moeten we niet doen. Dieren zijn niet net als mensen. Gelukkig niet, voeg ik er graag aan toe. Zijn ook ánders intelligent of slim dan wij.
Hoe vindt een kraai bijvoorbeeld voedsel dat hij hier en daar heeft opgeborgen? Bas van Woerkum-Rooker legt uit dat de vogel veel gevoeliger is voor de informatie van de omgeving, zoals het licht, geuren, kleuren enzovoort.
Wij doen dat anders. Ik ben dikwijls iets kwijt, laten we zeggen de sleutelbos. Probeer me te herinneren wanneer die ik voor het laatst in mijn hand had, hoe ik het huis binnenkwam, waar ik toen heen liep, geen denkproces dat goed is voor mijn humeur, ook omdat ik mezelf aangeleerd heb sommige alledaagse handelingen hardop te benoemen. Dus: “Ik leg de sleutels nú bij de spiegel in de gang.” Ik moet me dat hóren zeggen. Net als bijvoorbeeld: “Ik zet nú het gas uit.” Hoef ik straks niet ineens terug naar huis te fietsen om te controleren of ik het gas wel heb uitgezet. Is weer iets anders als met die sleutelbos. Als ik die kwijt ben, besef ik dat ik vergeten ben hardop uit te spreken waar ik die neerlegde.
Kijk, die kraai pakt het dan beter aan. Die laat zich leiden door de kleine wereld waarin hij leeft. Is maar goed dat dieren geen proefschriften schrijven over onze intelligentie. Ze zullen er vast een mening over hebben.