Geloven

De beste boeken van het jaar, de beste muziek, de belangrijkste gebeurtenis – het hoort allemaal bij de tweede helft van december en vaak is deze informatie even loos als de elektronische kerstmuziek in supermarkt en warenhuis. Soms staat er op zo’n lijstje een boek dat je ook gelezen hebt en dan knik je instemmend. Weet iemand nog wat de belangrijkste gebeurtenis van 2013 was? Frans Timmermans is politicus van het jaar geworden. Wie iemand nog wie dat vorig jaar was? In de buurt van Frans Timmermans stonden ook Geert Wilders en Mark Rutte, begrijp ik. Daarom ben ik blij dat het Frans Timmermans is geworden. Hij werd het vanwege zijn toespraak bij de Verenigde Naties na de aanslag op de MH17. Die speech vonden we indrukwekkend. We leven in een land waar we al snel iets indrukwekkend vinden en ik weet niet of dat erg is. Nu wás die toespraak ook indrukwekkend. Alleen was een van de kernen ervan niet waar. Namelijk dat de slachtoffers na de inslag van de raket nog even contact met elkaar zouden hebben gehad. Terwijl mijn verstand zei dat dat niet kon, geloofde ik het ook. Maar het meeste wat je gelooft, geloof je omdat je het wilt geloven. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar. Het gaat niet in alle gevallen om de werkelijkheid, maar om de waarheid en dikwijls is de waarheid wat je er zelf van maakt. Wel stom dat de heer Timmermans bij Pauw ijdel volhield wat hij toen beweerde. Misschien komt hij erop terug in een van de interviews die we in de kerstbijlagen zullen lezen. Zou een politicus van het jaar sieren.