Dynamiek

Toen ik gisteren wakker werd, miste ik het ochtendprogramma van Wakker Nederland ineens. Als ik het zie, vind ik altijd dat ik net zo goed niet kan kijken, maar als het er dan niet is, zit er een klein gat in het begin van de dag. Komt vooral door de vrouwen die het presenteren, qua uitstraling goed gelukt, maar dat is het dan ook. Meer valt er niet te halen. Ik krijg daar energie van. De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat ik gisteren pas in de gaten had dat er sprake was van kerstvakantie. Om de haverklap werd hetzelfde journaal vertoond en dan ga je intenser dan anders over het nieuws nadenken. Diep vervelend worden dan politici die niets willen zeggen, in dit geval de heren Rutte en Samsom. Het ging natuurlijk over `de gesneuvelde zorgwet’, woorden die een geheel eigen leven gaan leiden als je ze een keer of tien hoort. Politici die niets willen zeggen, doen dat nooit goed. Niets zeggen is nogal een kunst die om een aangename dynamiek vraagt. Defensieve chagrijnigheid helpt niet. De heer Rutte kan nietszeggendheid nog iets gewichtigs geven, vooral als hij eindigt met `Ik wil het hierbij laten’. En dat dan dus herhalen. De heer Samsom maakt er niets van. Hij gaat slecht met irritatie om. Graag zou ik hem adviseren en mijn advies zou zijn: zoek het absurde op. Dus op de vraag hoe het zit met de problemen antwoorden: `De nederlaag zal overwinning zijn op al mijn schijngestalten.’ En dan vriendelijk lachen en vervolgens zeggen dat het een citaat is uit een gedicht van de winnares van de P.C.Hooftprijs.