Licht

Lang geleden dat ik op kerstavond een kerk bezocht. Er zijn veel mensen die normaal nooit gaan, maar vanavond wel. Dat vinden ze er dan bij horen. Of ze houden van de sfeer die op zo’n avond speciaal is. Snap ik. Paar jaar geleden deed ik een poging, maar ik kon nergens terecht, want alles zat vol, wat misschien een goed teken was. Vanavond zitten we met wat familie bij elkaar. Het is dan de gewoonte het hoe dan ook even over Kerstmis te hebben. Bij ons thuis werd de kerstboom een paar dagen ervoor opgezet, dus niet meteen nadat Sinterklaas zijn hielen had gelicht. Mijn vader verzorgde de stal, met rotsen van rotspapier eromheen. Mooie, niet al te grote beelden hadden we. Mijn vader ging zo geconcentreerd te werk dat ik niet mee wilde helpen, bang iets te verstoren. Het was feest in huis. Mijn ouders gingen naar de nachtmis, mijn zusje en ik uiteraard ook. Daarna werd er thuis nog een kleinigheid gegeten. Kostbare momenten. Kerstmis was ook een onderwerp de dagen die volgden, niet de hele tijd, maar soms. Mijn eerste herinnering aan die momenten hoor ik mijn vader zeggen dat we een nieuw begin vieren, een nieuwe tijd, daarom ook al dat licht om ons heen. Over de bedoeling dacht ik later na. Ook namens mijn vader die er niet meer is. Hoe het precies werkt, kan ik niet zeggen, maar dat nieuwe begin met al dat licht eromheen probeer ik serieus te nemen, wat overigens geen moeite kost. Het helpt als je je afvraagt wát er opnieuw zou mogen beginnen. Aan het antwoord op zo’n vraag heb je wat. Gelukkig kerstfeest.