Schrijnend

Gisterochtend vroeg ik me af hoe het zit met mijn blij zijn. Wanneer weet ik: ik ben blij? Soms zeg ik tegen iemand `Blij je te zien’, maar ben ik dan ook blij? Ik bedoel: is het een ander moment dan het moment daarvoor? Misschien moet de vraag nog concreter zijn: wat is blij? Waarom hield me dit gisterochtend bezig? Ik zette de radio aan en belandde in een gesprek met iemand die hoog was in webwinkels. De kwestie was: pakjes die voor 5 december waren besteld maar niet op of voor die dag arriveerden. Maand geleden dus. Ik vond dat het niet per se aan de orde hoefde te zijn, maar mensen in omroepland die zich bezighouden met actualiteiten, denken daar anders over, want blijkbaar deden er zich op pakjesavond `schrijnende gevallen’ voor. En daar, nu komt het, `word je niet blij van’. Aldus de presentatrice in Hilversum. Nee, dacht ik, van schrijnende gevallen word je niet blij. Maakte het zelf nog nooit mee. Dus dat ik geconfronteerd werd met een schrijnend geval en me meteen blij voelde. Zou een mooie boel zijn. De man van de webwinkel zei ook dat hij er inderdaad niet blij van werd, wel drie keer, en toen vroeg ik me dus af hoe het met mijn blij zijn zat. Ik keek naar buiten. Het vroege daglicht had de kleur van afwaswater. Een man van de gemeente sleurde kerstbomen in een brak vrachtwagentje. De overbuurvrouw verpakte de forse drol van haar hond in een plastic zakje. Misschien is het iets voor 2015: er voortdurend op volle kracht voor zorgen dat je blij bent. Maar goed, dus eerst het gevoel begrijpen!