Praten

Wat me altijd enorm verbaast is dat al dat getwitter zo serieus genomen wordt. Bij bijna ieder nieuwsbericht wordt meteen gemeld wat de twitteraars ervan vinden. Allemaal van die dunne oprispinkjes waaraan niemand iets heeft. Ik kom erop omdat ik lees wat het twitterlegioen vindt van de benoeming van Jolande Sap tot commissaris van KPN. Is van het niveau van `KPN kan beter meteen de stekker eruit trekken’. Ha! Wordt dus in de krant geciteerd. Is het humor? Nee, daarvoor is het te slap? Wat is het dan? Geen idee. Goed, terug naar de aanleiding, Jolande Sap. Ze wordt commissaris van KPN. Waarom? Vanwege `haar uitgebreide kennis en ervaring in de publieke sector en in de politiek’. Ik zeg meteen dat ik een fan ben van Jolande Sap, ook al heb ik nooit op haar gestemd. Dat weet ik trouwens niet eens zeker en dat neem ik mezelf kwalijk, want zoiets hoor je zeker te weten. Vaak worden politici die hoge politici waren, commissaris. Dat worden ze vooral omdat ze, zoals dat heet, goed kunnen praten. Ze zeggen niets, maar praten gaat uitstekend. Kijk naar de man die overál commissaris is, Loek Hermans. Die heeft het zo druk met zijn commissariaten dat hij nadenken is verleerd. Jammer dat Jolande Sap mee gaat doen met deze gewichtige onbenulligheid. We herinneren haar van haar stekkergrapje dat geen leuk grapje was. Ik zie haar nog staan met die stekkerdoos. Was duidelijk dat ze het niet zelf bedacht had, maar haar denktank. Commissaris van KPN wordt eerherstel genoemd. Daardoor heeft het helaas ook iets zieligs.