Bemoedigen

De wetenschap heeft vastgesteld dat een hond de emoties van ons gezicht kan lezen. Kort door de bocht gezegd: ze begrijpen ons. Misschien is `begrijpen’ een te groot woord, ik denk dat het meer intuïtie is, een andere dan bij bijvoorbeeld een hamster. Sommige apen hebben dat ook, maar die zijn van een andere orde, Die herkenning maakt van een hond zo’n geschikt huisdier. Je kunt iets delen, wat niet met anderen te delen valt. Als je je emoties uitlegt, weet je ook dat de hond zijn mond erover houdt. Ooit was er een hond in mijn leven en ik had de indruk dat ze me heel goed begreep, maar het te druk had met haar eigen emoties. Ik ben ervan overtuigd dat veel meer dieren ons begrijpen en dan heb ik het vooral over de aaibare dieren. Hier logeert al een kleine maand een poes, een kater moet ik zeggen, maar poes vind ik een zachter woord. Al een paar dagen lig ik met hoge koorts in bed. Het is, geloof ik, die griep die zich niets aantrekt van de griepprik. Ik lig in bed en kan nauwelijks iets. Van bijna ieder geluid heb ik last en het lukt me ook niet naar het schaatsen te kijken. Die energie staat zo ver van me weg dat het haast onverdraaglijk is. De poes ligt op bed. Hij weet -daar heb je het - dat ik het onaangenaam vind aangeraakt te worden. Daarom ligt hij op gepaste afstand bij me vandaan. Hij kijkt soms naar me en als ik dan ook naar hem kijk, begint hij te spinnen. Ik denk dat hij dat doet om me te bemoedigen. Als ik naar de wc ben gestrompeld en ook weer terug, spint hij ook. Goed zo, spint hij.