Incasseren

Toen ik gisterochtend wakker werd, nam ik me voor niet te vergeten dat het vandaag Nationale Complimentendag was. Vorige jaren wist ik het niet of kwam ik er veel te laat achter, vlak voor middernacht – en dan belde ik alsnog snel iemand op: `Wat heb je toch een prachtige stem!’. Meteen vond ik dat ik ervoor moest zorgen niet te overdrijven. Terloopse complimenten zijn meestal de beste. Bijvoorbeeld de leuke jurk die het bezoek aan heeft. `Leuke jurk heb je aan’ vind ik dan net iets te weinig. `Staat je fantastisch’ is volgens mij beter, maar dan is het wel zaak de juiste toon te kiezen, want het moet ook niet op geslijm lijken. Het beste is misschien het compliment niet geïsoleerd te geven, maar te combineren met een andere handeling, met het bereiden van een kopje koffie, om maar eens wat te noemen. Er kan zich een klein probleem voordoen wanneer de ander zegt: `Dat zeg je alleen maar omdat het vandaag Nationale Complimentendag is.’ We zijn immers niet goed in het incasseren van complimenten. Vaak is de reactie bij zo’n jurk: `Ach, uitverkoopje’, maar op Nationale Complimentendag kan de dag zelf tegen je gebruikt worden. Dan moet je niet zeggen: `Is het vandaag Nationale Complimentendag dan?’ want dat is te zwak, kan bovendien het begin zijn van een spartelend gesprek dat enorm doodloopt. En spijt krijgen van een compliment is natuurlijk erg vervelend. Gisterochtend besloot ik nog mar een tijdje te blijven liggen, want dan was er in ieder geval al een deel van de dag voorbij. Prima besluit vond ik dat.