Tinteling

De flessen lijken behoorlijk op elkaar, maar natuurlijk kan Exota niet terugkeren in de smaak die zich de generatie van toen herinnert. Ik geloof ook niet dat de makers daarop uit zijn. Een ijshandelaar en een paar vrienden hebben voor een nieuw leven van de frisdrank gezorgd. Ze noemen het `een kwajongensstreek’. Ik geloof dat ze daarmee zeggen dat ze het vooral voor de grap doen, omdat ze geld te veel hebben. De ombudsman van de VARA, Marcel van Dam, bracht het merk destijds om zeep. Hij keek toen al zoals hij later altijd keek en ja, dan houd je niet van limonade. Flessen zouden spontaan ontploffen, maar dat was niet waar. De VARA moest 8 miljoen gulden boete betalen, maar Marcel van Dam had daar verder geen last van. Herinneringen kunnen inderdaad een smaak hebben. hoef helemaal geen moeite doen om de slappe sensatie van rode Exota opnieuw te beleven. We hebben het over eind jaren zestig. Ik moet het toen al nauwelijks meer gedronken hebben, want het was meer voor kinderen en daar wilde je als puber natuurlijk niets meer mee te maken hebben. De kleur was trouwens niet echt rood. Er zat ook wat paars in. Het zag er nogal giftig uit. En een te grote slok veroorzaakte een tinteling boven in je neus, vooral als de Exota ijskoud was. Je had een grote fles en ook kleine flesjes, volgens mij. Die lagen lekker in de hand. Er bestond ook een bruine variant, maar die was niet zo gangbaar. Had wel een magische naam: champagnepils. Geen idee wat de makers ermee bedoelden, maar wel handig bedacht. Kan zo weer.