Tweestrijd

Paar dagen geleden bezocht ik de tentoonstelling `Late Rembrandt’ in het Rijksmuseum. Twee maanden geleden had ik een kaartje gereserveerd. Ik mocht tussen drie en vijf. Van sommige schilderijen zag ik maar een fragment, want ik was er niet alleen. Daar klaag ik niet over, ik was uiteraard op de hoogte van de grote belangstelling. Soms werd ik weggeschouderd door mannen, altijd mannen, die een schilderij fotografeerden en daar de tijd voor namen. Daar klaag ik ook niet over, al begrijp ik het nauwelijks. In de museumwinkel is een boek te koop waarin de schilderijen prachtig afgebeeld zijn. Maar ik geloof dat een foto een bewijs is dat je er bent geweest. Zoiets. Gelukkig kon ik een paar seconden in mijn eentje voor een schilderij staan dat me dierbaar is. Een Bijbels tafereel. Normaal hangt het in Parijs, in het Louvre: `Batseba met de brief van koning David’. David was verliefd op haar geworden, de vrouw van een krijger, en stuurde haar een brief met de vraag eens langs te komen. Batseba is net in bad geweest, heeft nog geen kleren aan en denkt na met de brief in haar handen. Ze verkeert in zachte tweestrijd. Haar gezicht is fascinerend, net zoals haar schoonheid. Rembrandt heeft een vrouw gevraagd model voor hem te zitten, een vrouw van wie hij vond dat ze op Batseba lijkt. Als ik aan die vrouw denk, wat ik vaak doe, denk ik niet aan Batseba, maar aan een vrouw uit de zeventiende eeuw die nog steeds leeft. Ik zoek haar weleens als ik van schoonheid droom. Voor haar ga ik binnenkort weer naar Parijs.